Weilanden
Veel natte heidegronden transformeerden sinds 1900 naar weilanden. Hoewel deze stukken een klein deel uitmaken van de totale oppervlakte van het Grenspark, zijn de graslanden landschappelijk, cultuurhistorisch en ecologisch van belang.
Natte heide werd ontwaterd en bemest: zo ontstonden de weilanden in Grenspark Kalmthoutse Heide. Die bemesting, midden in een voedselarm natuurgebied, had een negatief effect op de omgeving. Diverse beheerders van het Grenspark streven naar een beheerovereenkomst met landbouwers of, nog liever, het op termijn kopen van de grond. Het doel ervan is om natuurvriendelijker beheer mogelijk te maken door bemesting en ontwatering te stoppen. Zo kunnen diverse grassen en kruiden weer groeien op voedselarme graslanden.
Flora en Fauna
Zonder bemesting en ontwatering, ontwikkelen graslanden kruidenrijke vegetaties met tandjesgras, reukgras, geknikte vossenstaart, pinksterbloem, reigersbek en liggende vleugeltjesbloem. ’s Zomers is dit dan een paradijs voor vlindersoorten als zandoogjes en blauwtjes en insecten als sprinkhanen en zweefvliegen.
De kievit, tureluur, grutto, slobeend en zomertaling verblijven graag in de natte weilanden. Op drogere delen zoeken de veldleeuwerik en graspieper naar voedsel en een geschikt plekje om te nestelen. Tijdens de trek hebben de weilanden veel aantrekkingskracht op steltlopers als watersnip, witgatje, groenpootruiter en oeverloper, terwijl je er in de winter regelmatig groepen grauwe ganzen, kolganzen en Canadese ganzen ziet.
