Een primeur voor het Grenspark: eDNA als hulpmiddel bij het monitoren van de kamsalamander
Voor het eerst werd er in het Grenspark gebruik gemaakt van de methode eDNA (environmental DNA), om de vennen in het gebied te controleren op de aanwezigheid van kamsalamanders. eDNA is een nieuwe techniek, waarbij men aan de hand van omgevingsstalen op zoek gaat naar het DNA van een bepaalde doelsoort: in dit geval de kamsalamander. Net als alle andere dieren, laten kamsalamanders overal waar ze komen een klein beetje DNA achter via hun huidcellen of uitwerpselen. Door middel van waterstalen, kunnen we onderzoeken of deze salamandersoort in de vennen of poelen voorkomt of in het recente verleden aanwezig was. Om een poel te bemonsteren wordt met een vast volume, op verschillende plaatsen in de poel, water verzameld. Deze stalen komen dan terecht in een mengstaal die door een heel fijne filter wordt gehaald die het DNA niet doorlaat. Deze filter gaat daarna naar het labo, waar onderzocht wordt of het DNA van de kamsalamander aanwezig is.
Het monitoren van de kamsalamanderpopulatie in het Grenspark gebeurde tot voor kort slechts uitsluitend via het plaatsen van fuiken. Op deze manier kan je de salamanders vangen en een inschatting maken van het aantal dieren dat zich in de poel bevinden. Ook kan je het unieke patroon op de buik van de kamsalamanders bekijken en toevoegen aan een grote databank. Door dit unieke patroon kan elk individu herkend worden. Via de monitoring met fuiken tracht men te weten te komen in welke poelen er juist kamsalamanders zitten en waar ze dan weer afwezig zijn. Wanneer men geen kamsalamanders vangt met de fuiken, kan men hieruit twee conclusies nemen. Of er zijn geen kamsalamanders in de poel, of je hebt de kamsalamanders niet kunnen vangen met je fuiken. eDNA biedt een oplossing voor deze onzekere conclusie.
Het is nog even wachten op de resultaten.
